Bir vakte erdi ki bizim günümüz,
Yiğit belli değil, mert belli değil
Herkes yarasına derman arıyor,
Devâ belli değil, dert belli değil.
Fark eyledik ahir vaktin yettiğin,
Merhamet çekilip göğe gittiğin,
Gücü yeten soyar gücü yettiğin,
Papak belli değil, börk belli değil.
Adalet kalmadı, hep zulüm doldu,
Geçti şu baharın gülleri soldu,
Dünyanın gidişi acayip oldu,
Koyun belli değil, kurt belli değil.
Başım ayık değil kederden yastan,
Ah ettikçe duman çıkıyor baştan,
Harâba yüz tuttu bezm-i gülistan,
Yayla belli değil, yurt belli değil.
Çark bozulmuş, dünya ıslah olmuyor,
Ehl-i fukaranın yüzü gülmüyor,
Âşık Ruhsatî dediğin bilmiyor,
Yazı belli değil, hat belli değil…
RUHSATİ
şiir çok güzel beğendim.
ne şiiri taşlama bu :D:D:D:D
gercekten cok guzelv olmus
Aşık Veysel in Galiba Dünyanın Sonuna kaldıktan bire bir çakma calma 🙂
Âşık Veysel’in yaşadığı yıllar(1894-1973) Ruhsati’nin yaşadığı yıllar(1835-1911)Bu durumda Ruhsati’nin bu şiiri Aşık Veysel’den çalmış olması imkânsızdır. Âşık Veysel Ruhsati’den etkilenmiş olabilir. Kaldı ki Halk Şiirinde bir şairin başka şair tarafından kullanılmış bir ayağı(uyağı) kullanması bir gelenektir. Bu bir hırsızlık değildir.