İSTANBULU DİNLİYORUM
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş
sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç
durmayan çıngırakları
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim
kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor,
derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
Ağlar çekiliyor
dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul'u dinliyorum,
gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin
Kapalıçarşı
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa
Güvercin dolu avlular
Çekiç sesleri
geliyor doklardan
Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;
İstanbul'u
dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim
kapalı;
Başımda eski alemlerin sarhoşluğu
Loş kayıkhaneleriyle bir
yalı;
Dinmiş lodosların uğultusu içinde
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim
kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir yosma geçiyor
kaldırımdan;
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Bir şey düşüyor
elinden yere;
Bir gül olmalı;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim
kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor
eteklerinde;
Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;
Dudakların ıslak mı,
değil mi, biliyorum;
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin
vuruşundan anlıyorum;
İstanbul'u dinliyorum.
ORHAN VELİ
KANIK(1914-1950)