MİMOZA
Nasıl bir akşamdır
ki karanlık düşer
El ayak çekilir dar sokaklardan
Üşür ceviz ağaçları
yapraklar üşür
Akşam olunca içimize bir hüzün çöker
Araya mesafeler
girse ne çıkar
Şu dünya gurbetinde yalnız mimoza
İnsem otobüsten
Ortaçeşme'de
Bir seher vaktinde gelsem Beykoz'a
Benzemiyor hiçbir
tavrın kimseye
Ey gönlümü sürekli kanatan dilber
Yok ki resmettiğin o
siyah güller
Hülyamda sevgilim mehtap ve gece
İstanbul gözümde seninle
büyük
Sevmek suç değil anlam mimoza
Bilmezdim sensizlik ağırca bir
yük
Küllenmiş bir ateş bir sırlı koza
Uzak ufuklarda batan
gemiler
Aşkımı sana taşır mı bilmem
Gözlerin katlime ferman
yazdırsın
Saçların celladım olur mu bilmem
Akşamdır karanlık ansızın
çöker
Ansızın tükenir oyunlarda koz
Lambalar yanmıştır canan
evinde
Canlanmıştır Ortaçeşme ve Beykoz
MEHMET ATİLLA MARAŞ (1949-????)